mercoledì 13 luglio 2011

TUVIXEDDU


Tuvixeddu

Dae cucuru ‘e monte s’idet su paradisu,
sutta unu calancone ido innaturale;
dae meda s’ischit, s’omine est fatu male,
custa no la peldonan, su mundu nd’est a risu.
Poveros sardos  poveros ,cale si siat cale,
semus totu inemigos, su malu est su bisu,
imbolamus su etzu pessende sia lisu
ma cando nou pigat, su feu est cabale.
In custa prim’ otava de rima attuale
Bos apo itroduidu sue fagher  criminale.

Su seculu passadu, a poi ‘e sa gherra
ana male pessadu ‘e nde pesare riza
a Casteddu sas bombas an’ cambiadu chiza
e-i sas roccas canas ana etadu a terra.
An pessadu ‘e l’estire che una bella fiza,
che  seada d’orada l’an ilfust’ in s’ammerra,
poi l’ana illongada fintzas a Cabuderra
ebai de su etzu no b’at restadu liza.
De cosas male fatas nd’apo idu a miza
e pro las regontare est longa sa triza.

Torramus insegus a su primu  vessu
fio introduende de s’omine su dannu
c’at fatu a Tuvixeddu e su siddadu mannu
a chiment’ e piore solu pro interessu.
Como chi su feridu est cobeltu ‘e pannu
cheren iscarralzare pro lu leare fessu
e faghere passare totu pro su progressu
rosighende lu sunu ,como de annu in annu.

Si los lassamus fagher  lu lean chen’ affannu,
nos amus abizzare cant’ est mannu s’ingannu.






Nessun commento:

Posta un commento