giovedì 7 luglio 2011

sos barones de s'abba


Sos barones de s’aba…

Poi de sas tancas serradas a muru
cheren furare finas a tie puru,
sos elementos de chelu e de terra
sun pro  leare com’ a s’ afferra afferra.
Alcende sun sa conca sos barones
torrados  che sos  arestes sirbones ,
intran i giannas che anna ‘e muru
a faula posta  impitend’ ispergiuru.

Naran chi s’aba  est menzus controllada
dae cando dae nues est etada,
no b’at menzus cosa de coglire
su chi no costat fadiga a remonire.
No ischin pius comente la pessare
pro poder su populu infabulare,
no an cunpresu chi l’amus manigada
sa foz’ issoro dae meda ses sicada.

Eo ti miro in atunzu essende
in nues pienas chi pares  dipinghende,
dae minore sempre m’incantaio
a primas abas  sa conca abasciaio.
Fit su pane in mesa ‘e domo mia
cando sa terra a s’ojada mi tuddia.
In sa funtana  m’abasciaio bufende
direttamente chin sa lara sulzende.

Nois in sa cadrea  bos amus postu
‘ue  no ischider fagher nudda ‘e bostu,
pessades   su mundu de cambiare
solu  dend’ a s’indonu su bufare.
Sas abas cristallinas de sas venas
cherides  baratare  pro apenas.
Ma custa ‘ia bos at a benner tostu
altu  bos presentamus su costu.

  
I baroni delle acque..

Dopo aver  racchiuso le terre in chiudende
Vogliono rubare  anche te,
gli elementi del cielo e della terra
stanno per prendersi  afferrandoli.
I baroni stanno rialzando la testa
Son tornati come i cinghiali selvatici,
entrano nelle porte come le donnole
raccontando bugie e spergiurando.

Dicono che l’acqua sia meglio controllarla
Fin da quando cade dalle nuvole,
non c’è miglior cosa di raccogliere
ciò che non costa fatica prendere.
Non sanno più cosa pensare
Per poter infabulare il popolo,
non hanno capito che abbiamo mangiato
la loro foglia che è appassita da tempo.

Io ti guardo agli albori dell’autunno
Quando le nuvole piene sembrano dipingere,
da piccolo m’incantavo sempre
ed alle prime gocce chinavo il capo.
Era il pane per la mensa di casa mia
Quando la terra vedevo germogliare.
Nella fonte mi chinavo per bere
Direttamente  con le labbra la succhiavo.

Noi vi abbiamo messo nella sedia
Dove non siete capaci di far niente di buono
Pensate di cambiare il mondo
Solo donando l’acqua
Le acque cristalline delle vene
Volete barattare per poco.
Ma stavolta vi verrà dura
Perché vi presenteremo un alto costo.





Nessun commento:

Posta un commento