lunedì 4 luglio 2011

imbreaghera


Imbreaghera

Andende in caminera
a passu e a manera
dae manzanu a sera,
leende cuntiera.
chin pessona sintzera
garrigo pro intera,
riverenda e vera,
solenne imbreaghera.

Dae gulpa ‘e s’ intrugliu
mi so fat’ a degogliu,
faedu est a farfugliu
sa conca est unu magliu ,
ruende in su trampugliu
chin ojos a inzegugliu,
in tzimped’ a intagliu
finidu so’ a incagliu..

Otto paraulas rimas
essidas dae rias,
chin sas rejones mias
chena chi tue mi dias,
pro arrastu mi tenias
fintzas chi sanu fias,
sas fruntzas segaias
pigadu ses in chimas.

Este un’intercalare
‘e sol’astrolicare
pro poder afermare
faeddu e cantare.
ite bell’ inventare
chena rendicontare
s’idea ‘e racontare
ne lestru o apoderare.

Deghe colores deghe:
nieddu e canu elveghe,
tanadu e buju ‘e feghe
in binu grogu anneghe,
murina s’acca adeghe,
multina o aja che neghe,
biaittu e ruju seghe
su ilde chi b’alleghe.

A conca e pabanzolu
apo leadu olu,
dae inu in abadrolu
rejone ha fatu colu.
Faedende a su solu,
che ainu in molu
puntu ‘e arrasolu,
apitu in su cossolu.

Torramus como a nois,
cuados che cocois,
bidimus si appois
bi la sighides bois,
ca’ si pessades gois
bufas e poi fuis
cantas e tando annuis
che torras e recuis.

Eo chi so cumpridu,
unu pagu sedidu,
leende dae cadinu
mi che so cotu a binu,
leo torra su sinu
musica ‘e violinu,
impare a giogantinu
saludu e cumpantzinu.

Dae como fin’ austu,
bufo solu a s’ustu,
resto tutt’ a bedustu,
su fagher no est custu.
Bufare ‘inu pro mustu,
in conca sempr’ ilfustu,
in cussideru giustu,
si cogo fat’ arrustu.

Nessun commento:

Posta un commento