giovedì 31 ottobre 2013

menzus prella










menzus prella

Casteddu 'e marenostru prella
Subra sete montijos cullocada
Dae monte Urpinu che istella
aparis che diamante incastonada
In sa custellascione pius bella
T’ an pessadu e pustis fraigada
Istagnos, panorama e su Poeto
Nudda ‘e menzus ater’ ue m’ iseto 

Sa puddita triuladora






Sa puddita triuladora

^^^^^^^^^
Su puddu in su puddalzu ti s’ alliat
Cando a isse porris cara e palas
No brincat in s’ ischina si t’ amparas
Dae sa mal’ idea chi gighiat
Comente narrer est chi lu faghiat
Su ‘olu chena abberrer sas alas
Agiunghet a s’idea cussas faulas
De cosas chi mente disizaiat.
Mai de su chi pessas, naraias
Ca ses triuladora in s’ alzola
Chilcas totue de nd’ ogare a zola
De Inue su nidale che ponias
Mai pedidu e mai lu pedias
D’ esser innoghe sa puddita sola
Sempr’ in rispetu, mai a sa meriola
T’ amus leadu.. comente tue cherias.

mercoledì 30 ottobre 2013

donosa
















donosa

“ Chere bene a s’ ateru che tegus”,
narat Jesus in cumandamentu,
su primu nachi: “ama semper Deus”,
segundu "faghe s’ omine cuntentu".
No b’ at cos’ e vida chi siat peus
de aer ‘onzi cosa a tie tentu,
si d’ aer no nde faghes abusu
su dare est de fagher: menzus usu.

Comente mama posca illiorada
no sentit de su paltu su dolore,
aganzat a su petus, suerada
sa criadura, chi l ‘oltat in amore.
Gai est cussa manu ch’ est betada
pro dare unu carignu de calore,
no timet de intrare in su bisonzu
de chie gighet unu coro isconzu.

Unu piatu bene cumpaltidu
pienat mesa ‘e gosu e allegria,
niune si nde pesat famidu
e semenat prados de galanìa.
Bisonzu de corpus restat cumpridu
alu menzus atata s’ armonia,
bi naschet unu matule de rosas
in domos famadas d’ esser donosas.

Esempiu de chie at fatu arriscu
mudende sa natura de sa mente,
a s’ anima l’ at cambiad’ aiscu
pro cumbidare totu a sa zente.
Camillu est unu, s’ ateru Franziscu
Santos de Donu Altu Onnipotente,
esempios chi si poden leare
comente dare est paris at amare.

Diciosa s’ abeltur’ e s’ amistade
chi dat ispera e lughe in su bisonzu,
che cazat su buju 'e soledade
e bidet torra unu mundu aconzu.
Abbeltu a sa solidariedade
fiorin sos alvures in s’ atonzu,
cando ruet a terra una castanza
s’ inculziat de s’ omine distanza.

martedì 29 ottobre 2013

sicagna
















sicagna

Falad’ e pupuine in su linnalzu
Bi sun trunzos de chelcu e sas fascinas
Dae cando custu passadu frealzu
No at fatu fritu ne trascias
Creschet in mes’ e rocas tirialzu
Ue de sa colora b’ at iscias
Su sole chi sighit in sa calura
A fin’ e sant’ Aine alu b’ addurat.

lunedì 28 ottobre 2013

tempos modernos











Tempos modernos

Modas de fora totu an pienadu
Nudda che restat de s’ antig’ ammentu
Su frutu, sa piant’ e su sermentu
 Sa terra sica s’est ..  zapu marradu.

It’ at a esser  cras, si coidadu
no  si movet su sulu in  fogu lentu
chi diat  lughe e ponzat  in  s’ atentu
cantu sos mannos nostros  no san dadu?

 Custu mundu  modernu .. gai nadu
Nachi  fit sa foltuna  pro sa terra
Como  sas palas nos isperiamus

“forzis fit menzus deris”  posca namus.

Razismos, odios, sighidos de gherra
Est  su chi s’ est como presentadu.
 



domenica 27 ottobre 2013

a sa fide..






A sa fide….

Ammentadi chi ses  frazile frunda
Chi movet a sos bentos  de su mare
Cando  nde pesan  s’ abba  ‘e cussa unda
pro  fagher  sos relitos afundare.
Solu sa raighina pius profunda
Resessit   sa terra at aferrare
Est cussa chi binchet onzi tempesta

Ca  roca frimma issa semper restat  

sabato 26 ottobre 2013

pensieri svaniti...











pensieri svaniti

Cerchi di te, quello che nel vissuto
No trovi,  se non dentro la tua mente
Ti aggrappi  al tuo sguardo irriverente
Riflesso nel tuo viso un po’  sparuto
Ahi!!  Quando  pieghi  alla vita la testa
Al tuo destino  beffardo ed insolente
Quando  pensi  al disio di far  si festa
Ricadi nel  pensier  d’ esser perdente

Rincorri  con lo sguardo  voli e scie
Di stormi  e  altri alati rumorosi
Al   sibilo  ti  senti  appartener

Svanendo con il suon  per quelle vie.
Sfuggi momenti tristi e dolorosi

Sfumati   nel tuo sogno .. e non tener.

venerdì 25 ottobre 2013

terra 'e bentu



















Terra  ‘e bentu

Sarda de coro e de corpus bella
Ses tue de sa Patria su valore
 Vessillu  ‘olas  altu de s’ unore
De custa terra nostra  reginella
Tantu semenas innoghe s’amore
 Azendes una lughe che  istella
E de  Sardigna restas sentinella
 Mudende  in cuntentesa su dolore.

Galana ses che friscu fiore
Apitu  istat  s’ abba a t’ ilfriscare
Dae manzanu a sero  restas cue

Isetende  chi  t’ ilfundet sa nue
Posca torrat su sole a ti ‘asare

Terra  ‘e bentu e  mannu calore.

giovedì 24 ottobre 2013

Sa terra desolada (The Waste Land) T.S.Eliot trad.

















Sa terra desolada (trad. T.S. Eliot))

SA SEPULTURA DE SOS MOLTOS

Abrile est su mese pius crudele, generat
Lillà de terra molta, cufundende
Ammentu e disizu, ischidende
Sas raighinas drommidas chin s’ abba de su berànu.
S’ ijerru nos at muntesu in su caldu, tancados
Dae su nie ilmentigadu chi at alimentadu sa terra
Chin fumuderras sicos, una misera vida.
S’ istiu nos at leadu a s’ ispessada, benzende a Starnerbergesee
Chin d’ unu birridu de abba: e nos semus frimmados suta de su colonnadu:
e amus sighidu a sa lughe ‘e su sole, in su Hofgarten.
E nos bufemus su gafè, arrejonende pro un’ ora intrea.
Bin gar keine Russin, stamm' aus Litauen, echt deutsch.
E cando fimus criaduras istaiamus aculzu a s’ arciduca.
Fradile meu, chi m’ aiat leadu chin s’ islita,
m’ assuconeit. Mi neit, Marie,
Marie muntenedi folte. che semus falados a punta fica.
In mesu a sos montes, inie b’ at de si sentire liberos.
Pro bona palte de su note legio, in ijerru ando in su meridione.

Cale sun sas raighinas chi s’ aferran, cale naes chi creschene
Dae custas moderinas de pedra? Fizu de s’ omine,
tue no podes narrer, e mancu immaginare, proite connosches solu
Unu muntone de immagines fragassadas, inue tocat su sole,
e s’ alvure moltu no dat amparu,perunu cunfoltu su cantu ‘e su grillu.
Sa pedra sica perunu ischimuzu de abba.
B’ est solu s’ umbra suta cussa roca ruja,
(benide a s’ umbra de custa roca ruja),
et eo bos mustro calchi cosa de divesciu
de s’ umbra ‘ostra chi su manzanu bos sighit a passos longos, a dae s’ umbra
‘ostra chi a sero si pesat fatu a bois;
in d’ unu punzu ‘e piore bos mustro sa timoria.

Frisch weht der Wind 
Der Heimat zu 
Mein Iriscb Kind, 
Wo weilest du?
Mi giamein sa pisedda de sos giacitos
E puru, cando semus torrados, a ora talda, dae su gialdinu de sos giacintos,
tue chin sos brazos pienos, chin sos pilos ilfustos, eo no podia
faeddare, mi si anneulaian sos ojos, no fio
ne biu e ne moltu, e no ischio nudda, mentres abbaidaio a sa muda,
su coro ‘e sa lughe.

Oed' und leer das Meer.

Mammai Sosostris, majalza famada,
aiat leadu una romadia mala, in pestantu
est connota comente sa femina pius sabia de Europa,
chin unu matule de caltas de su diaulu. Milla innoghe, neit,
sa calta ‘ostra, su marinaju feniciu annegadu
(cussas sunu sa prellas chi fin bistadas sos ojos suos. Abbaidade!)
e innoghe est sa feminagalana, sa dama de sas rocas,
sa dama de sas situasciones.
Millu innoghe s’ omine chin sas tres folchiddas, milla sa roda,
e innoghe su bendijolu chin un’ oju ebbia, e custa calta,
chi no at sa frigura, est calchi cosa chi gighet in dossu,
e chi a mie no est dadu de bidere. No agato
s’ impicadu. Timide sa molte in abba.
‘Ido trumas de zente chi caminan in tundu.
Gratzias. Si bidides sa cara Mammai Equitone,
nadeli chi che li gito s’ oroscopu eo e totu:
Bisonzat de essere meda prudentes in custas dies.

Zitade irreale

Suta sa neula murina de un’ arveschida de ijerru,
una fiotu mannu fit passende subra ‘e London Bridge, diai meda,
chi eo no aio mai cretidu chi sa molte nd’ aiat potidu ilfaghere tantu.
Suspiros, culzos e a tratos, ulchidende,
e ‘onzunu sighiat a conca bascia abbaidende fissos sos pes.
Benian
subra su montiju e a giosso pro sa King William Street,
finas a inue Saint Mary Woolnoth signaiat sas oras
chin s’ ultimu tocu moltu de sas noe.
Inie bidei unu chi connoschia, lu frimmei, abboighende:”Stetson”
Tue chi fis chin megus, in sas naves pro Milazzo!
Cussu moltu chi s’ annu passadu as piantadu in su giardinu.
At cominzadu a brotare? At a fiorire cust’ annu?
O puru s’ astrau a s’ ispessada at fragassadu s’ alzola?
Oh, muntene su cane atesu, chi est s’ amigu ‘e s’ omine,
si no cheres chi l' iscobelza, torra, chin sas ungias.

Tu, hypocrite lecteur! - mon semblable, - mon frère!


‘su chi neit su tronu

pustis sa lughe ruja de sas lanternas in sas caras sueradas
Pustis su mudine astradu in sos giardinos
Pustis s’ angustia in logos pedrosos
Sas boghes e sos piantos
Sa presone e su palatu e su zocu chi torrat
De su tronu in beranu in montes atesu
Cussu chi fit biu.. como est moltu
Nois chi fimus bios como semus molzende
Chin d’ unu pagu de pascescia
Innoghe no c’ at abba ma solu roca
Roca e no abba e su caminu de rena
Sa caminera chi s’ ilfolfijat cue.. subra sos montes
Chi sun montes de roca chen’ abba
Si innoghe c’ aiat apidu abba nos fimus frimmados a bufare
In mesu ‘e rocas no si podet frimmare ne pessare
Su suore est asciutu e sos pes in sa rena
B’ aiat apidu nessi abba in mesu a sas rocas
‘ucca molta de montes chin dentes cariados chi no podet iscarasciare
No si podet istare ritzos innoghe, no si podet imbrossinare ne setzere
No c’ at mancu silenziu in mesu ‘e montes
Ma sicu agadiu tronu chena abba
No c’ at mancu solidudine tra montes
Ma caras rujas contritas chi apeddan e ghignan
Dae giannas de domos de ludu crebadu
Si b’ aiat apidu abba
E nudda roca
Si b’ aiat apidu roca
E fina sabba
E abba
Una vena
Unu fossu de abba in mesu ‘e sas rocas
Si solu b’ aiat apidu ischimuzu de abba
No sa chigula
E s’ elva sica chi cantat
Ma sonu de abba subra sa roca
Inue su tuldu eremita cantat in mesu a sos pinos
Drip drop drip drop drip drop
Ma no c’ at abba
Chi’ est su telzu chi sempere ti caminat a faca?
Si conto, semus solu tue et eo impare
Ma cando abbaido a dainnanti a mie fatu s’ istrada bianca
B’ at semper un’ ateru chi caminat a faca
Chi rassinat imboligadu in d’ unu mantu murinu,
incapuciadu
eo no isco si est un’ omine o una femina
“Ma chie est chi t’ istat in s’ ateru fiancu?
It’ est cussu sonu altu in s’ aera
Cussu murmutu de lament maternu
Chie sunu cussas trumas incapuciadas chi olana
In pianuras chena fine, imbrunchende in sa terra crebada
Inghiriada solu dae s’ orizonte piatu
Cal’ est cussa zitade subra ‘e montes
Chi s’ isperrat e si torrat a frommare e iscopiat in s’ aera biaita.
Turres chi nde ruen
Gerusalemme, Atene, Alessandria
Vienna, Londra….
Irreales

Una femina isolveit sos pilos suos longos e nieddos
E ilviolineit in cussas coldas unu filu ‘e musica
E piogheddos chin caras de criaduras in sa lughe biaita
Abboigaian, e movian sas alas
E rassinaian a conca in giosso in su muru nieddu
E a su revessu b’ aiat turres in s’ aria
Tochende sas campanas chi ammentan, e signan sas oras
E b oghes chi cantan dae sas balzas boidas e dae sos putos aramai sicos.
In custa desolada gruta fra montes
In sa misera lughe de sa luna, s’ elva frusciat
In sas losas movidas, in tundu a sa capella
B’ at sa capella boida, domo solu de sos bentos.
No at balcones, sa gianna est male frimma,
ossos sicos no faghen male a niune.
Solu su puddu s’ idiat subra sa trae de sa cobeltura
Chichirichi chichirichi
In s’ attimu de unu lampu. Cuindi s’ umida raffica de bentu atidora de abba
Guasi sicu fit su Gange, e sas fozas ledre ledre
Isetaian s’ abba, mentres sas nues nieddas
Si ammuntonaian meda atesu, subra s’ Himayant.
Sa giungla fit acuciada, ritirada a sa muda.
Tando su tronu faeddeit
DA
Datta: ite amus dadu nois?
Amigu meu sambene chi movet su coro meu
S’ ardimentu terribile de unu mamentu arresu
Chi un’ era de prudentzia no at a poder mai ritratare
Segundu custos detames e pro custo solu nois semus esistito, pro custu
Chi no s’ at agatare in sos necrologios nostros
O in sos iscritos de memoria tessidos dae su ranzolu beneficu
O suta sos sigillo truncados dae su notaju lanzu
In sas istanzias nostras boidas
DA
Dayadhyam: apo intesu sa giae
Girende in sa gianna una ‘olta e girende una ‘olta ebbia
Nois pessamus a sa giae, onzunu in sa presone sua
Pessende a sa giae onzunu pessat a una presone
Solu in su mamentu cando ruet sa note,
rumores etereos faghe biver un’ atimu unu Coriolanu distrutu
DA
Damyata: sa balca rispundiat
Cuntenta a sa lanu abbile chin sa vela e chin su remu
Su mare fit calmu, finas su coro tou l’ aiat currispostu
Cuntentu, invitadu, zochende ubbidiente
A sa manos chi controllan
Mi sezei in sa riva
A piscare, chin sa pianura sica in daesegus de a mie
Apo a resessire a sa fine e penner oldine in sas terras mias?

Su ponte de Londra nd’ est ruende.. nd’ est ruende… nd’ est ruende

Poi si cueit in su fogu chi lu sighiat

Quando fiam uti chelidon –
Oh rundine rundine Le Prince d'Aquitaine à la tour abolie 
chin custos biculos apo puntelladu sa ruinas mias
Bene tando bos acodomo eo. Hieronymo èst macu de nou.
Datta, Daydhyam, Damyata.
Shantih shantih



Su sermone de su fogu..

Sa tenda de su riu est truncada: sos ultimos poddighes de sas fozas 
Si che fican e affundan intro de sa riva umida. Su bentu
Incrociat chena iscultadu in sa terra murina. Sas ninfas sun chizi malas.
Dulche Tamigi, iscurre a pianu, finas chi no fino su cantu meu.
Su riu no trazat ampullas boidas, pabiru de sandwich,
mucaroleddos de seda, iscatulas de caltone, cicas de sigaretas
o ateros testimonzos de sas note 'e s’ istiu. Sas ninfas gighen sa chiza ispana.
E sos amigos suos, eredes beltularios de diretores de banca de sa City;
paltidos, e no an dassadu indirizu.
Aculzu a sas abbas de sos Lemanos mi so sezidu e apo piantu…
Dulche Tamigi, iscurre a pianu, finas chi no apo finidu su cantu meu.
Dulche Tamigi, iscurre a pianu, ca su cantu meu no est altu e ne longu.
Ma a palas intendo in d’ una frita rafiga
Su trachidare de sos ossos, e su ghignu chi passat dae un’ orija a s’ atera.
Unu sorighe s’ est imbeltu a pianu in mesu ‘e sas frascas
Rasighende sa ‘entre pigulata in sa riva
Mentres fio pischende in su canale buju
Unu sero de ijerru in daesegus de su gasometru
Pessende a su naufragiu de re frade meu
E subra sa molte de re babbu meu, prima de a isse.
De sas carenas canas nudas subra sa terra modde e bascia
E ossos, betados in un’ isostre basciu e asciutu,
movidos solu dae sos pes de su sorighe, un’ annu a segus de s’ ateru.
Ma a palas dae tantu in tantu intendo
Sonos de trumba e de motores, chi gighen
Sweeney da Mrs. Porter in beranu.
Oh sa luna brillaiat lughente subra su Mrs. Porter
E fiza sua
Chi si samunan sos pes in “abba e soda”
Et O ces voix d'enfants, chan tant dans la coupole!

Tuit tuit tuit
Giag giag giag giag giag
Gai malamente
Folzada, Tiriù
Zitade irreale
Suta sa neula murina de unu passadu mesudie ijerrinu
Mr. Eugenides, su bendiolu de Ismirne,
chin s' alva male fata, chin d’ una busciaca piena de pabassa
c.i.f. London: documentos in vista,
m’ inviteit in unu franzesu populare
a un’ ilmulzu a su Cannon Street Hotel
sighidu dae unu fin’ e chida a su Metropole.
A s’ ora biaita, cando sos ojos e s’ ischina
Si alciana dae s’ scrivania, cando su motore umanu
Isetat
Comente unu taxi chi no ajulat s’ atesa,
eo Teresia, finas zegu, ispingo tra duas vidas,
che bezu chin sas titas de femina ledre-ledre, poto ‘idere
a s’ ora biaita, in s’ ora de su sero chi cuntierrat
sa torrada, e su navigante dae su mare chi torrat in poltu.
Sa datilografa in domo assora de su tè, mentres
Isparizat s’ ilmulzu, azendet
S’ istufa, ponet a postu sos botes de manigu iscatuladu.
Perigulosamente tendeit fora de su balcone
Sas cumbinasciones suas chi s’ asciutan tocadas dae sos ultimos rajos de su sole.
Subra su divanu (chi de note est su letu sou) 
Sunu ammuntonadas sas calzetas, sas pantofolas, fascetas e camijolas.
Eo Tiresia, bezu chin sas titas ledre-ledre
Abbaidei s’ iscena, e nde antizipei su restu.
Fin’ eo fio apitu a s’ ospite isetatu.
E accollu chi arrivit su piciocu zoeddosu.
Impiegadu de un’ agenzia immobiliare minoredda,
s’ ojada aldida,
unu ‘e basciamanu chi sa seguresa
si l’ adeghet comente unu cilindru a unu teracu rifatu.
Como est su mamentu cumbeniosu, comente bene addevinadu,
su manigu est oramai finidu, e issa est annoiada e istraca,
isse chilcat de l’ impignare chin sos carignos
chi no sunu respintos, finas si no sun disizados.
Arretu e dezisu, millu chi che li brincat a subra;
sas manos sua franculan e no agatan difesa peruna;
sa vanidade no pretendet chi b’ apat intesa,
presumede
chi s’ indiferentzia siat azetascione chelfida.
(et eo Tiresia apo gia sufeltu totu
Cussu chi si faghet in custu divanu mantessi o custu letu;
eo chi so sezidu in Tebe suta sos muros e caminei tra sos montes chi sun pius in basciu)
l’ acoldat a sa fine unu asu de difesa,
e ch’ essit branculende, agatende sas iscalinas chena lughe.
Issa si ‘oltat e s’ abbaidat i s’ ispiju unu mamentu,
si rendet contu apenas chi s’ amante ch’ est bessidu;

su chelveddu sou pelmitit chi unu pessamentu passet solu a meidade:
” bene, como finas custu est fatu: cuntenta chi siat finidu.”
Cando una femina lezera si pijat a faghere machines
E torrat a fagher s’ istanzia, a sa sola,
chin d’ una manu mecanica sos pilos aconzat,
e ponet unu discu a sonare in su grammofono.
“Custa musica in megus rassinat in s’ abba”
E in su Strand, finas a sa Queen Victoria Street.
Oh zitade, zitade, a bias poto intendere aculzu
A unu cale si siat zilleri in Lower Thames Street
Su lamentu dulche de unu mandolinu,
e intro lanivuzos e ateros rumores
inue a mesudie sos piscadores si pasan:
inue sos muros de Magnus Martir muntenen
unu lugore chi no si podet descriere, de biancu e oro ionicos.
Su riu suerat
Ozu e catramu
Sas chiatas rassinan
Chin sa marea chi cambiat
Velas rujas
Lalgas
Sutabentu, girana in mannas alvuradas.
Sas chiatas ispinghen.
Trunzos chi andan a sa deriva
Vesso su tratu de riu de Greenwich
A cudd’ ala de s’ isula de sos canes.
Weialala leia
Wallala leiaiala 
Eisabetta e Leicester
Remos chi atobban
Sa prua fit frommada
Dae una conchiglia indeorada
Ruja e oro
S’ abbile flussu de s’ unda
Adobbaiat in ambas rivas
Su bentu de sud-ovest
Chin sa currente gighiat
Sos zocos de sas campanas
Turres ispanas
Weialala leia
Wallala Ieiala
“tram e alvures impoddinados
Highbury mi fè. Disfecemi
Richmond e Kew. Aculzu a Richmond alcei sos
benujos
colcada in basciu de una canoa istrinta”
“sos pes mios sunu in Margate, e su coro meu
Suta sos pes mios. Pustis de su fatu
Isse piangheit. Promiteit “unu cominzu nou”.
No cummentei nudda. De ite mi tio dever 
Angustiare?”
“in sas renas de Margate.
No poto cunnetere
Nudda chin nudda.
Sas ungias fragassadas de manos brutas.
sa zente mia, zente mudesta chi no pedit 
Nudda”
La la

Pustis benzei a Cartagine

Brujare brujare brujare brujare
O Segnore Tue mi leas
O Segnore Tue mi leas
Brujende.

martedì 22 ottobre 2013

disizos















disizos

^^^^^^^^
Disizos, restan ganas famidas
Si postos sun gai a sol’ imperiu
No b’at isfida e mancu remediu
De cosas chi cheren fatas e bidas
Pro nd’ aer gosu et esser apitidas
No cheret imposura o impediu
Totu est bellu cando disizadu
Dae ambos duos e no sol’ unu ladu.

si lu cheres tue














si lu cheres tue

In donu ‘e poesia
T’ at postu su Segnore
Pro suberare rios iscasciados
Dolu.. cale si siat:
carena, mente o core
podes render in versos sullevados
d’ilfados e peleas
nde sun totu pienas
sas zentes e sos populos naschidos
ma si lu cheres tue
bides semper sa lughe in mesu ‘e nue.

su sardu est unu.. sos faeddos sun sete













su sardu est unu.. sos faeddos sun sete


alu intendo sa boghe cantende
chi ispalghet sas baddes de armonia 
cantat su rusignolu e tirulia
sos canes in sa cazza giannitende
ajò..totu impare s' est alcende
cantos in limba sard' e poesia
omines chi pedin in cortesia
sa manu de sa femin' isetende

tempos andados so alu mirende
impare a s' idea de frimmare
una pedra funguta miliare
chi semidas diat caminende
ispero meda, lu so sonniende
d' intendere alu sardu cantare
d' iscrier in iscol' e faeddare
comente un' orchestra ch' est sonende

s' est beru chi sas notas sunu sete
totu bi cheren pro las musicare
verbos chi essin dae sa 'uca issoro

Caddura, Campidanu e Logudoro.

dae Gennargentu a logu de mare
su sardu est unu.. sos faeddos sete

domenica 20 ottobre 2013

resta aunida













 Patada resta aunida

De idda patadesa sos clamores
Intendo fin’ innoghe in Campidanu
Natura, alimentos e tenores
Paren tot’ in passizu in pebianu
Ballos e garas, sagras e sos turrones
Mustras de ‘onzi cosa fetianu
Totu che torrat a sa bidda mia
Penseri, coro e sa poesia

Cando una foltuna l’at cunzessu
Bisonzat de nde dare sa palte
S’ onesta proa de unu suzessu
S’ aldire bonu civicu o d’ alte
Totu cheret lead’ a bonu ‘essu
E ponner sos lereddos in dispalte
Su numen ti l’ ammentat Patada
chi sol’ aunida tue ses mentovada.