giovedì 27 febbraio 2014

Bitti, Orune, Orgosolo



Bitti, Orune, Orgosolo

Bitti, Orune, Orgosolo su cantu
bos ligat in sa bella melodia
sa poesia bos at dadu tantu
gai l' azis torradu cortesia
de sa Barbagia sas prellas e bantu
in Sardigna sa menzus balentia
isfida chena paris in sa gara
binchìda cando mustrades sa cara

oltulanu (disegno di Ielmo Cara)

















oltulanu  (disegno di Ielmo Cara)

sos ojos bascios e sa pibirista
poden narrer de te chi non ses mere
o puru chi sa vida t' est trista
chi t'at piantadu sa muzere
totu inie est e gai b' istat
ma s' animu est tou in su dovere
nudd' as leadu tue in trancamaglia
su c'as ti l' as gherradu in sa bataglia.

giovedì 20 febbraio 2014

su perdonu














su perdonu


Paret abberta a totu sos bentos
A sos colores chi li dant sa lughe
A chie non si cuat sos lamentos
De cussa sorte chi l’ at post’ in rughe
Donosa pro chie suffrit patimentos
s’ isperrat in duos che corza ’e nughe
Tantu est manna cuscescia nodida
Cando s’ abberit .. e mai s’ est bendida.

restat  a bias   a cantos  abbelta

cando benit fata a bilgonza
mai però ch' issa sa gianna serrat

sos bicculos ispaltos sun in terra

posca  chi sa memoria l' aconzat

faghet sa paghe e no istat in chelta

sabato 15 febbraio 2014

su donu
















su  donu

Ite cheres chi siat s’ abbandonu
De custa terra .. si non su caminu
A congruu de su mannu donu
bidu prima atesu e poi vicinu
siat in fadu malu o pius bonu
sempre s’ istudat cussu lumicinu
sa lughe de sa vida sempr’ atzesa
dae sa naschidura a sa betzesa.

cando paret chi siat a cumprimentu
chilcat  ateras  bias  pro  illongare
illussos  sun  parizos mamentos

de  poder  torrare a sos ammentos
bene est bene.. de la poder amare
siat  in gosu che in su patimentu.

lunedì 10 febbraio 2014

Angelo Carboni ABBA TRISTA e ateras....












Anghelu Carboni Capiale


Ite narrer de Angheleddu Carboni Capiale, naschidu  e creschidu in Patada?, dae sa cale idda at leadu sas menzus semidas chi nos ant lassadu sos abbitadores antigos, a cominzare dae sa poesia, sas fainas, s' istoria, s' archeologia, s' urbanistica, sa politica  e totu sos mamentos de impoltu chi nos apaltenen.

Naschidu in su 1954  at fatu sas iscolas in bidda,  pustis  in Otieri  at leadu sa maturidade iscientifica e in Tathari s' est laureadu in leteradura istranza (inglesu),  in su mentres  at  inghiriadu fatu su mundu  tribagliende in  albergos e ristorantes, pro leare connoschentzias divescias.  S' est  semper impiciadu in su sociale, isport: gioghende a  pallone pro vint' annos in s' iscuadra de Patada, Antina, e ateras biddas aculzu, Finida  s' atividade agonistica, s' at leadu su patentinu de allenadore chi at postu in usu, allendende paritzas iscuadras siat de giovanos che de categorias mannas. A pustis de sa laurea, at cominzadu a insinzare comente professore de inglesu in sas iscolas superiores de Otieri, in su liceo iscientificu. A piciocu s' est impignadu finas in politica, et est bistadu assessore a sa cultura in bidda, dende una bona manu a sa creschida  de sa  sotziedade patadesa. A cussu periodu 1984, torrat  sa pubblicascione chi at curadu in cumpanzia de atere de su  libereddu subra sa resolzas patadesas "IL COLTELLO DI PATTADA", iscritu bilingue, siat in italianu che sardu.  A cominzare dae su 1999 at curadu sa pubblicascione de su calendariu patadesu chena mai mancare finas a ocannu, unu beru e propiu libberu a puntadas de s' istoria, sa cultura, sas immagines, sas modas e fainas de Patada. A sighire at remonidu in libberos  sa poesia de sos poetas mannos chi ant dadu fama a Patada: "Antoni Palitta" "SEMIDAS"  "Padre Luca Cubeddu"  "Limbudu"  "Pesuciu"  "la storia dimenticata , cronaca di un secolo 1700/800)  e  su libberu autobiograficu "Inguaribile vagabondo". Meda at fatu pro sa bidda de Patada e ateretantu at a faghere, pro como  pubblico in custa pagina, calecuna de sas poesias chi donzi tantu mi imbiat, finas si mi narat de non si riconnoschere comente poeta, ma sunt solu versos liberos chi li fuint dae mente dae tantu in tantu, pro chilcare de bolare  fora dae sas sogas chi l' ant  negadu  sa libeltade fisica dae guasi degh' annos a custa palte:


Abba Trista   (Angelo Carboni)

 Interradu in una losa 'e ludu,
 sos fiores de su calarighe lu carignan
 e sas puzones murinas l'atitan
 chin unu cantigu antigu.
 Como s'abba s'est ritirada,
 su saluda a Deu no at pius boza
 de tunciare piulos de morte.
 Biaitu est su terrinu
 a francas ispartas,
 sas ungias pigurinas
 sun in bidea 'e s'apicare a sa rughe.
 Niedda, in corrutu,
 est sa cara chi no at
 pius forza 'e piangher,
 una muzere a rosariu
 in manu narat sas litanias.
 Sos amigos pesan una 'oghe
 melodiosa ma groga 'e agonia.
 In cussu letu 'e ludu e frascas
 as a istare mill'annos
 contende sos pispinzos
 de chie s'agatat.
 Una griglianda 'e calacasu
 frundida, apitu a un'ateru abbogu.


b'at sempre isperas de lughe
...  (A. Carboni)

sa cundescione
mi dat sa libeltade
 de avitare
faeddos imbonidores.
Istasero m'an sezidu
in su balcone
a ojos a sa 'idda
e a Lerron,
nues pigorinas
 an postu
in corrutu sos montes,
sas garreras, mudas,
 parian batìas a friscu,
forsis sas feminas,
intro 'e domo,
fin preparende s'acunortu
 pro sos montes
chi cherian atitados.
Un'iscampiada 'e lughe
 at mudadu
Su Monte 'e sas Crabas.
Fiore in unu ramu biaitu
 dae sas trascìas.
Ai est sa vida nostra,
 in mesu a su nieddigore
 b'at sempre isperas de lughe...


temporada 'e nie,  (A.Carboni)

Pro foltuna
de tantu in tantu
 s'iden iscampiadas de lughe.
 Dae maltis sero
amus pigadu a pare
 chin una temporada 'e nie,
 'onzi tantu
fato iscampiare sa tenda,
ma no bido che muros e balcones,
sa fioca m'incantat balu,
 sos fiores in s'ispassizu
a ojos paren lorumeddos de ambaghe,
 sa barandiglia,
inghiriada dae 'onz'ala
dae buliones de 'entu,
ricamos moriscos.
Batiles de fioca
s'aculzian a sos bidros
chin sa 'oza 'e arrejonare.
Mi naran de cando,
piseddu,
 los sighia chin s'aficu
'e los tenner,
 e de cando nd'etaia sos candelotes,
 antigos e grogos gelatos.
Chilco 'e lis risponder
 ma no apo pius sa fantasia
'e criadura,
 lis pedo unu eranu bundanziosu
e tantas ispigas indeoradas.
M'immagino su terrinu cobeltu
'e fiores de mendula.


Donu
  (A. Carboni)

 Ite m'as batidu fizu 'e su coro
 chin ojos nieddos che corvu.
 T'apo 'atidu unu arcu 'e chelu
 pro pasare in sa 'ezesa.
 Nara, it'ateru as batidu fizu 'e su coro
 tenneru che costialvu.
 
T'apo 'atidu una francada 'e sole
 pro chi diat lughe a sos ojos tuos
 iscuros chei su note.
 Ite m'as batidu fizu 'e su coro
 forte che chercu.
 T'apo 'atidu una nue
 pro chi ammodighet sos sentidos.
 Ite as batidu fizu 'e sas intragnas
 frazile che una frina.
 
Apo 'atidu una pizzigada
 'e terra 'e luna
 pro chi carignet sa carena.
 
Ite as batidu fizu 'e sas intragnas
 poveru che pedidore.
 
Apo 'atidu unu zufu 'e erva
 pro chi cominzet s'incunza.
 
Ite as batidu fizu 'e sas intragnas
 candidu che lizu.
 Faghende unu mannuju
 e betachelu in su trainu.
 Chelzo passare sas ultimas dies chin tegus
 pro chi ponzas in chiza sas umbras.


Pighende a Chinta (A. Carboni)

Brazzu suta brazzu subra, 
 iscodulan in terra. 
Su suore falat a troglios 
che abba furia dae roca. 
 Loruman in su ludu,
 si pigan a chintos, duos murones 
chin sos corros in rughe, 
 istrampan in s'impedradu,
 unu gighet s'arcu 'e s'oju abbeltu,
 su sambene falat che dae 'ena manna,
 ma no cheret zedire, 
 sas ungias intran in sos melmos,
 sa zente a inghiriu a fiotu
 est apitu chi una 'entada 
los ponzat palas a terra. 
 Si nde pesan caribrutos e istrinzados,
 un'abbrazzu agabat sa chinta 
 e un'iscampiada 'e lughe 
 los ponet in pasu. 


Serenada  (A. Carboni)

 Sa luna facitunda 
 ballat chin sos isteddos 
 e ninnat su sonnu.
 Sas nues sun pasende,
 istracas,
 poi de una die fatu 'e su 'entu.
 Duos ojos lughidos,
 imbramosidos  s'aceran in su balcone,
 sonos de chiterra e mandolinu 
acumpanzan unu cantu armoniosu,
 sos chizos ballan chin su sole. 
Sighit s'inarrabile melodia,
 s'omine est gallizadu
 e sa pisedda 
ballat in unu calighe
 ponzende fatu a caritunda.
 Su sinu, amprosu 
lughet che ojos de gargaju. 


Serenada (rimada in undighina)

Sa luna facitunda
Ballat chin sos isteddos
E ninnat su sonnu in firmamentu
Sas nues   paren unda
Bestidas de manteddos
Istracas  pasan a ispinta ‘e bentu
Duos ojos lughidos
Bene imbramosidos
A su balcone s’ aceran atentu
Sonos de mandolinu
Chin sa chiterra  e su violinu

S’ armoniosu  cantu
 acumpanzat sas dassas
De chizos  chi como cheren danzare
Chin su sole s’ incantu
Onzi  tristura   passas
In  melodia tot’ e iscultare
Omine gallizadu
Sa pisedda ‘e su fadu
Si ponet in su calighe a ballare
Su sinu ben’ amprosu
 che ojos de gargaju  luminosu


Pregadorìa (A. Carboni)

 Nostra Segnora,
 mama Immaculada,
 reina de chelu,
 terra e mare, 
 'izza subra a nois 
 poveros peregrinos in caminu.
 Nostra Segnora 'e sa cascia
 chi in su sonnu nos amparas
 dae s'iscurigore
 e dae 'onzi male, 
 isterre anderas 
de corovulos e violas 
 in sas anderas nostras.
 Liberanos dae pispinzos e fastizos,
  preparanos sa grascia eterna 
e ammentanos chi semus ludu
 trazadu dae sa currente 
 pro dare lugore
 a sas undas de su mare.
 Cuanos a donzi male
 e daenos semplicidade e umiltade 
 pro iscanzare sas laras
 a sos chi sufrin.
 Ammenta a Fizu tou 
chi li semus fizos de disamparu.
 Frobbinos sas lagrimas 
 de suferenzia e patire. 
 Liberanos dae sos inimigos nostros,
 faghe a manera 
chi no apan perunu male
 e daenos gosu e paghe.


Umbra (A. Carboni)

Faedda umbra,
cantu istas meriagrende
a ancas ispartas,
chin sa trascìa chi carignat sos melmos.
Sezidi umbra,
che unu pantasuma
a issaescher su sentidu malu.
Arrejona umbra maseda,
pro che 'ogare dae ildinos
un'anima abboighende a sas nues
che unu cane arrajolidu.


Siddadu (A. Carboni)

Fizu 'e sas intragnas,
faladu dae su chelu
a s'ispessada che unu lampu.
Raighina funguta,
sues dae sa terra,
raida manna.
Nue pigurina,
chi bagamundas in sas aeras
bestidas de sole.
Pilos nieddos
ispuntan in s'alva
che trigu in beranu.
Lentore ifundet sa cara
e unu risu aultidu
lughet in chizos.
'Eddia gerrile
iscanzat sos colores de s'imanigiascione
e dat sulenu a sa domo.
Domo de iscurigore
Abbandonada in su logu 'e su disisperu
pianghes lagrimas ranchidas,
dae minore
sola che fera,
in mesu a su pisciu e merda,
t'ispozas
in chilca 'e friscu,
su petus ispones a bentos e trascìas.
Frades e sorres ti sun de pagu cossolu,
sun issos puru in pelea
e avitan de andare
a preguntare anneos infinidos.
Su dolore iscanzat jannas
de isperdida suferenzia
e dolen sos melmos
de iscuros pispinzos.
Su misteriu arcanu 'e sa vida
si misciat a fiagu 'e troddios e bombitos.
Unu cane apeddat a sa luna,
in mesu 'e letos chena tramata
e muros manciados de grogu,
sezis apitu a s'agabbadora
e a sos isteddos
chi bos si gitan a su mundu 'e su sulenu.
Lassades sa familia
in unu piantu disisperadu
apitu a ponner fatu
cando colat su male manigadore.
Deu at tancadu ojos e coro
in custa losa interrada,
de feminas diligas, iscoldioladas e fraziles.
Mamas, sorres e fizas
de custa terra de olvidu.
Iferru in terra,
sos diaulos a brajeri inchesu
si caentan
e sun aisetende unu raju 'e sole
apitu a cussas animas disgrasciadas.


Carrasegare (A. Carboni)

Falan sos boetones
a sogas in pala
e marrazos in coddos,
'ogan a zolzi in carru,
pintados de 'eldone.
Dae sos zilleris su sainete de su bruschete.
Sa zente 'essit a trumas
chin catas ammerradas,
bogat su bicu fina sa filonzana
'estida in corrutu
e tesset sa trama 'e sa vida,
sa piseddina a fiotu
fazinieddos e laribiatos
'essin iscoldialados e istrinzados
bogan un'iscaghenta aes,
issos puru de mutria 'ona
proan a assuconare sos isteddos.
Su fogarone ischintiddosu
ponet sas pessones in allegria.
Isparos a unu puddu apicadu a s'alvure
a iinnijos, chie li pizzigat
si nde lu leat.
S'impedradu est a columu de butadina,
sos fegones alleporizados
sun pelcossende feminas.
Sos caddos curren a s'ischelvijada,
Barore nde lorumat dae sedda,
sos cadderis sun calabriosos,
sa 'idda garriga 'e 'oghes,
sas garreras intronan de urulos
e calecunu aisetat sa rughe.


Carrasegare  (in undighiana)

Falan sos boetones
Chin sas sogas in pala
A trazu  in coddos gighen sos marrazos
Pintados de  ‘eldone
In carru zolzi a s’ ala
Sainet ‘ e su bruschet’ e zilleralzos
Sa zente essit a trumas
Chin catas ammerradas
Bogan  sa filonzana  e sos istrazos
De  corrutu ‘estida
Chi  tesset sa trama de sa vida

Fiotos de piseddina
Nieddos e biaitos
Bessin iscoldiolados e istrinzados
Iscaghent’aes  fina
Bogan  a sos gioghitos
In mutria ‘ona  assustan sos isteddos
S’ azesu fogarone
allumat sa pessone
Isparat  puddu  apicad’ a upeddos
Chie l’ at pizigadu
A innijos , cuntentu  l’ at leadu

A columu impedradu
Est de sa butadina
De sos fegones alleporizados
Femin’ an pelcossadu
Che caddu a  calarina
e curren  a brincos ischelvijados
Barore ruet dae sedda
Sa calambria a chedda
De sos cadderis  indemoniados
a urulos  e boghe
E calecunu aisetat sa rughe.


Sessant'annos (A. Carboni)


Si Deus cheret chi campo
ocannu nde giompo sessanta.
Sas jannas de su note
abberin perra a sos ammentos,
cando fatu 'e sos muntonalzos
e fumende elighinzu
nos acioraiamus a sa vida.
Lorumende in sos nodos de Santu 'Ainzu
sighende su 'entu,
suzende candelotes astrados,
immandrende s'abba in sa funtana 'e Corona
e pipende sigaretas
leadas in s'istancu de Pizenta 'e Civeta.
Su pessamentu iscoizat che noeddu muscadu
e benin a conca memorias de pizinnia,
cando, atrapadu, in daesegus de un'alvada
in sa pala 'e Sant'Ainzu
su chelu fit cobeltu 'e crastos.
Sas piseddas giogaian a cordicella,
'onzi brincu unu pispinzu 'e mancu.
Sos primos amores in su boscheto
timende 'e la tocare;
su primu 'asu a fuidura.
Meda nos an lassadu in caminu,
Betty, Nigola, Piero Lipéri e Piero.
Como in su letu 'e su cossolu e disisperu
ammento sa festa 'e sos chimbanta
e prego a totu a medas annos.



A muzere mia (A. Carboni)

Pilos nieddos merulinos
e ojos chi faeddan innanti 'e sa paraula,
s'imaginascione curret pius de su pessamentu.
Abbrazzados ruimus in s'ispiagia,
sas undas de su mare nos acumpanzan,
in chelu sos istentales sun a su curre curre,
no una frina in boleu,
sa lughe de su faru 'e Santa Maria
nos lassat crer chi no semus a sa sola.
Arrambados a una roca
si unin ccrpus e anima.
Unu cannedu murmurat a su 'entu,
su frusciu 'e s'abba carignat sa riva.
Note de sulenu in cumpanzia 'e sos isteddos,
atesu lughes acumpanzan sa luna.
Istamus bai atrallarados dae sa serenidade,
sas undas cantan una ninna nanna antiga,
sa roca paret unu lacu 'e disaogu.
Restamus incantados dae sa nenia 'e su mare,
profumu 'e multa e romasinu
nos muntenen chena mutu
in cussa note 'e gosu.



Malture in unu letu (A. Carboni)


lagrimas de ammentu falan a rios.
Ochende su porcu
Si 'essit a puddiles a campagna,
s'aprontan fascinas de calacasu,
una punta 'e sulone tra sa terza e quarta costa
su porcu mujat sos benujos
e a tichirrios falat in terra,
si azzendet su fogu,
nuscu 'e calacasu alciat in s'aera.
Chin una pala e dagone
si rasigan sas tuddas,
si preparat s'iscala
e s'apicat a pes de isegus.
Una resolza punghet a tuturros,
su sambene falat bundante,
unu lu murigat pro no s'apietare.
Poveru fiadu sacrificale!
S'illadiat chin coidadu,
s'istintina nd'essit innanti,
si nde 'ogaat su fele dae su figadu,
chin una iscarasciada si frundit cantu andat sa manu,
s'allughet su fogu e si pulit sa cadrija.
Mandan unu piseddu a boddire rabanella,
un'ateru sulat s'intestina
pro che cazzare sa ulmina
fina si fit geunende.
Su mannu segat un'ucone de primu late
e unu cantu 'e sumene;
una pisedda est rosighende un'upedda,
est murribruta e lariniedda,
profumu 'e arrustu pigat a chelu.
Innijos de porcheddos in s'arula;
Nanneddu istuzat a comare fulana
in chilca 'e unu 'asigheddu fuiditu,
proat a zirigare sa 'unnedda
ma Larenta faghet sa pistighinzosa.
Aparizan sa banca
una zochita passat de 'uca in buca,
su figadu sambenante che colat innanti,
unu preparat sa rabanella a puntighedda 'e sale,
poi che passat su primu late
su pius aggradessidu,
isterren sos lados in sa pinneta
e pesan una 'oghe in s'istanzia.
Daghi sa peta est frita
segan sos pulpuzos.
Siat chin fatu 'eretu
narat su 'ezzu
ateros annos menzus
si Deus cheret.



Su Tusolzu  (A. Carboni)


Falan chito a su coile,
s'ama no cheret intrare in mandra
poi 'e una note pasculende.
Sos tusores arrodan sas foltighes,
piseddos trobein sa roba
una fatu s'atera.
Faghen a puntiglia a chie nde tundet pius.
Ponen sa lana in sacos
apitu a comporadores,
piena 'e ispiga murina e fenaile.
Unu pizzigat sa elveghe chin sa foltighe,
luego ponen criolina in sa ferta,
Giovanna iscurrizzat a caddu
e Barore ponet un'anzone in sa cadrija
chin unu bete tataliu,
Gavinu, Tonina e Maria sun balu minores,
Mimmìa iscapat sas elveghes,
tia Cicita preparat su ghisadu,
tiu Antoni est illadiende unu porcheddu
pro lu cogher arrustu.
Sos tusores si passan unu fiascu de manu in manu,
s'ajonedda curret de 'uca in buca,
lu faghen assazzare a Gavineddu, 'alu minore,
chi ch'essit tamba tamba.
Nanneddu, imbreagu che dio baco,
che cagat in unu pane 'e figuindia,
sas feminas, chin pasciescia manna,
li pulin su caltu 'e isegus dae sas ispinas,
poi imbramosidu e liberadu in bene su paneri
si dat a pelcossare
sa fiza 'e fulanu,
ojos de chelu
e frisca che lizu in beranu,
s'apartan ma tia Cicita bi la leat dae francas.
Allegros, che coghen un'atu
e che lu 'etan in su furru azzesu,
nd'essit muizadu chin sa coa fumende.
Pepineddu a colpos de sonete,
faghet pesare su ballu tundu,
sa 'oghe de tiu Antoni, potente che tronu,
pigat a chinta chin muros e cobeltura.
Atatos, ma sighende a manigare,
s'aceran sos isteddos
e agatan calecunu frundidu, a una tabachera.
Sa luna, in brazzos de prata
contat una paristoria antiga
de mortes e vindita,
poi, istraca, si che imbelghet in mesu a sos isteddos.
Chi su menzus sigat
e sos tusores s'ingalenan a coddu 'e caritunda.



Caldanas  (A. Carboni)


Chilzinende chimas de salmentu,
acaldanadu, palas a sole,
chilco umbra indebadas,
'onzi tantu parizas fozas de latuca
paren chi mi dian sulenu.
Pigo a sa pinneta
minto in s'aghedu una chibudda
e m'atato chin pumata e casu.
Torro a triulare chin sa 'ide,
su sole m'issaeschet,
aiseto chi una frina
mi che 'oghet dae cuss'oriolu
ma sos rajos imbaddinan.
Mi ponzo a pudare
ma palfo una pudda in mesu 'e nie,
cascos de calore
andan in oramala,
aciapo meriagru
e m'imbrossino,
ma sa terra caente
mi sighit a allizzare
che corovolu dainanti a su recuidolzu.
'Ido ch'est intirinende,
muzere mia est che sempre disisperada
pro su ritardu,
mi ponet a manigare
ma non nd'apo 'oza,
mi colco e bido in bijone abbas friscas
e chin custu pessamentu drommo serenu.


Suore  (A. Carboni)


 Falat che 'ena dae roca,
 si misciat a lagrimas ranchidas,
 colat dae sos cavanos
 lassende unu sulciu issambenadu.
 Sueran solu sos de basciamanu,
 sos prinzipales passizan in s'umbra de piata,
 in bachiddu e bonete a sa moderna,
 sun sa sambisua 'e sos malassortados
 fina si no ischin ite cheret narrer.
 Sueran sos emigrados,
 apitu a bonas novas
 chi chilcan in sas nues fuiditas,
 forsis in sas alas de una rundinedda.
 Su suore est chei su sale,
 ruet a troglios
 e no agabat mai,
 salidu no est bastante
 che su misturu in banca.
 Si pesat pro atatare sos ricos;
 una gioba 'e 'oes arrancat in pigada
 chin unu 'arriu 'e linna in su carru,
 a bae falende,
 de tantu in tantu una puntorzu
 o unu colpu 'e foete
 lis ammentat chi deven tribulare.
 B'at pius nobilesa in cussu zestru
 che in su piantu 'e sos cavalieris.
 Su suore est chei cussos poveros boes
 chi trazan un'angazzu
 de die in die.
 'Onzi lutia 'e suore
 est dat lughe a un'isteddu
 chi bufat in ajoneddas de prata
 pro caentare sa luna.
 Oh suore, teracu 'e su tribagliu...



 Mastru Sula  (A. Carboni)


 Chin s'aleta in chintos
 malteddat chin delicadesa
 una sola 'e iscarpones,
 su trinchitu remundat
 e atundat sa fromma.
 S'ispau cosit che sartu
 e sa sula ricamat pizos moriscos.
 Pessat, Mastru Sula, a su disterru,
 cantas peadigas postas in impedrados anzenos
 e cantos butìos de suore cosende
 iscarpas de signore.
 At bonas paraulas pro totu,
 sos ammentos e anneos
 falan a cadinos
 sighende a marteddare,
 'onzi tantu un'ischiscida 'e salia a s'ispau.
 Fit s'ambaghe e unghetu de sos bighinos,
 in meda l'amus piantu
 in sa domo 'e s'ismentigu,
 como cosit iscarpones bullitados a sos anghelos
 cando sos chelos sun de mala mutria. 


'Entos
  (A. Carboni)

Sula forte 'entu limbarinu
no istes bisende chin luna e isteddos
in sas intragnas malas de su note;
bola filchinidas in sa 'entre de sa terra.
Pesadi e fruscia bruscu 'entu bosincu
e dae abba a custu coro sedidu,
atinnos nie pro dare pane a custos anneos disizosos
e dae sulenu a custas carenas de malasorte.
Alciadi in bolu bentu 'e innanti,
bogache su machine
dae custos omines disisperados
dae frunzas de almutu e fiores de calarighe
a sos fundos de mendula e isterridas de almidda.
Incrispi bentu 'e maestrale
e che una istrale
chilzina sos ramos sicos de sos alvures
pro chi averen sos buscos de 'iddda
e frundiche atesu su disamparu,
olvida 'onzi male disisperadu.
Faghe a mediu chi sas pessones
si coberzan de unghetu
a manera chi sant donzi ferta.
'Alcia sa bandera 'e sa libertade
e isparghe su sale 'e s'identidade
in su populu sardu.


‘Entos (rimada in ottava)

Dai !! sula   forte  bentu limbarinu
Lun’ e isteddos no istes bisende
In sas intragnas malas  ‘e notinu
in  bentr’ e terra  ista filchinende
‘Entu bosincu  frusciu  ‘e ponentinu
Custu coro sedidu  ‘istami  abbende
Pane  ati, chin  nie  pro  sos anneos
Atatami  carena  ‘e sos sulenos  

Alciadi  ‘entu de innanti in bolu
Bogache   su machine  chie lu gighet
Dae su disisperiu  e s’ oriolu
Fiori siat  almutu o  calarighe
Mendul’ a fundos  e donz’ arrasolu
Isterridas d’ almidda diai  bi sighen
Incrispi come bentu ‘e maestrale
e ramos sicos chilzin’ a’ ‘ istrale.

Pro chi  averen in bidda sos buscos
Frundi  atesu  donzi  disamparu
Faghe a mediu  chi sian totu fruscos
Olvida   males  de  disisperadu
Si coberzan de unghetos  e nuscos
A manera chi ferta apat sanadu
Bentula sa bandera  ‘e libertade
E isparghe  sale de sa sardidade.


Patada  (A. Carboni)

'Idda de pedra e roca,
solianu ch'incantat,
Patada logu 'e pasu
ateros naran chi ses naschida dae unu acordu.
Iscurrizan sas nues in punta 'e Lerron
dende a sa campagna lugores antigos,
un'abbila bolat in s'aera,
s'imbelghet in sas nues,
chin balentìa mirende sa 'idda.
Gargajos, a benujos sambenende,
curren fatu sos bicos,
sas feminas, in su giannile, sun triulende loroddos,
sa lana in sa contonada, bianca immaculada,
est brighende su sole.
Tocat a mesudie,
sas padeddas buddin in su fogu
che manigu 'e pedidores.
In su Pebianu sos ilfainados
rien de massajos e pastores,
s'intendet una regoldascia,
ammentu 'e morte,
sos oreris sun a iscacaglios de risu,
s'agonia est pro totu.
Unu fiotu 'e turistas nd'essin dae sa mostra,
un'ispera 'e lughe in sos impedrados.
Su marteddu cantat una cantone trista in s'incudine,
sa furrera, piena 'e braja, pinghet una fiama.
Sos colpos de pistone cadenzados in una labìa
sun murighende turrone.
In unu bar, sa birra curret a rios
proende sos colafeghes.
Unu istudente, in su boscheto, dat isperanzia
a su cras.
Dae s'iscialé pigan innijos de allegria
apitu chi unu ramu, acuvadu dae sas trascìas,
torret a brotare fiores.
Paria
Frundidu in mesu 'e s'alga
chilco in muntonarzos de paghe
pibinidas de prata
in pess de luna e bancas de sole.
Bidros iscuros cuan matilados
chi no 'alcian bucas dae piatos
addoloridos dae francas de ijerros
imbramosidos dae su bisonzu.
In rios fiagosos
chilcat de si cazzare
penas andadas
de una vida triulada
de siringas indeoradas
e de chijina chi su 'entu imberghet.
Sordes apiconiados
si partin sa carre tua fadiga.


Patada  (rimada in undighina )

‘idda de pedra e roca
D’ incantu solianu
Patada ses tue su logu ‘e pasu
Un’ acordu ti tocat
Chi  t’ at numenadu
Sas nues a monte Lerron porrin  asu
Sos lugores antigos
In tancas imprimidos
Un’ abbila  bolat  inie a rasu
In nues s’ est imbelghende
Chin balentia  sa bidda est mirende
Gargajos fatu ‘e bicos
Benujos sambenende
Feminas loroddende in su giannile
Zuf’ e  lana biancos
Su sole sun brighende
In contonadas biancas de abrile
Tocat a mesudie
Sas padeddas inie
Buddin su  manigu pedidorile
E in su pebianu
Riet de pastore s’ ilfainadu
In d’ una regoldascia
De ammentu ‘e morte
Oreris  iscacaglian dae su risu
S’ agonia s’ incasciat
 in sa mantessi sorte
turistas  chi sa mustra ana bisu
de lughe un’ ispera
in pedras de garrera
s’ incudin’ e marteddu an dezisu
zocan cantone trista
furrera pinghet  fiama a su turista
sos colpos de pistone
intr’ e una labia
s’ intenden cadenzados murighende
preparende turrone
ateros bufaian
sa  birra  a rios in su bar  currende
passen’ in su boscheto
un’  ispera m’ iseto
cand’ ido  un’ istudente passizende
e dae s’ iscialè
pigan innijos allegros pro me
che unu ramu apitu
de poder fiorire
posca chi sa trascia l’ at acuvadu
diai  derelitu
paria de frundire
totu in mes’ a s’ alga ammuntonadu
in cussu muntonalzu
chilco paghe a carralzu
pibinidas de prata apo agatadu
como nudda mi dolet
in pes de luna e bancas de sole
bidros iscuros cuan
matilados  no alcian
bucas dae piatos  addoloridos
ejerros no afrancan
bisonzos chi bi sian
 rendendelos  pius imbramosidos
in rios fiagosos
bi chilcat sos gosos
ilmentighende  cussos dolos bidos
sa vida triulada
su bentu che chejina l’ at  bolada 


Almutedu  (Angelo Carboni)  (15.02.2014)

Nos interran in sa terra ismentigada,
nois, poveros peregrinos,
no nde 'ogamus corros a bezzu,
unu punzu 'e piore
e s'ispera chi nos ninnen sas nues.
Sa morte nos abbrazat
che una mama in isciallu biaitu,
in calancas de 'elmes,
atatina de ischelfiones,
in su profundu totu
fina su pius ricu in terra;
sa messadora no at caras
solu umbra 'e disisperu.
In pes de sa rughe,
a sambene falende,
ponzo custos poveros ossos,
chi sa carena si la manighen tilingias
e chi s'anima andet in chilca 'e ateros chelos.
Cristos 'izza subra sos bios,
t'allogo a muzere mia e sos fizos,
de me faghende cantu cheres.
'Onzi die che cando serat s'ultima iscuta.


Cantone  (A. Carboni)

Mamas de bona ura
allatan criaduras chena recreu,
in sinos de mele ranchidu
chin isterzos de seda.
In sos padros falat su nie
ammantendelos de un'estire canu.
Panas ninnan fedos aultidos
e sa mama 'e su sole pianghet
lagrimas atalzadas
dae montijos grogos,
sa piseddina iscurrizat
in mares de bellutu
ismentighende furros de panu
aturradu e tebiu.
Su ramu de ozastru
chilcat pasu in sa balza
sica e pedrosa,
sos zingaros in tendas de lana 'elveghina
chilcan anzones de iscannighinare.


Cantone  (in undighina)

Mamas de bona ura
sinos  mele ranchidu
chi allatan criaduras chena recreu
Che seda l’ an in cura.
su nie in padros  nidu
los ammantedat che sa manu ‘e Deu.
sos fedos aultidos
Janas  chi lo san bidos
Los ninnan in su lacu a reteu
E sa mam’ e su sole
Su piantu paret chi la cossolet.

dae montijos grogos,
 piseddina iscurrizat
in mares de bellutu ismentighende
 furros  alu in fogos
chi mai si nd’ allizat
su panu tebiu inie est aturrende.
Su ramu de ozastru
in balza piena ‘e crastu
paret  inie chi istracu siat  pasende
sos zingaros in tendas
iscannighinan d’anzones sas prendas..


Laldajolu  (A. Carboni)

Manigu 'e sa basciamanu,
padedda 'e poveros
chin laldu salidu, concale
e fae ammoddigada.
Apara furada a cresuras astradas
de unu palumbrinu,
almurata 'oddida in solianos incantados,
fenujeddu leadu dae sinu 'e terra.
Istelzos de ramine
alcian nues a chelu,
aromas de almidda
carignan barras de matilados,
sainete de bruschete
est a briga posta
chin fozas de caule a upu.
Sa cumpanzia a laras afissas
est a pelea chin sos piatos,
cantos de allegria
malturigan sas nues.
Nesciunu pesat dae banca,
istogomos allutos
apitu a un'atera piscadura.
Lughes de recreu
ballan chin sos isteddos,
lutias de suore ranchidu
salin sa padedda innieddigada.


Sinfonia de 'eranu (A. Carboni)

Cantan sa galdellina e rusignolu
una melodia amena,
su massaju si frimmat, incantadu,
in una cresura
su meruloce biculat sa mura,
su 'ildarolu no agatat pasu,
su salud'a Deu est a cascos,
sa piga 'olende a brincos
si pasat in sa mela chidonza.
Innijos de astore
ponen de bona mutria sas pagas nues,
lu sighin sas corrincias;
duas abbilas si pesan lezeras
imbelghendesi in su 'entu.
In su puddalzu, su puddu, iscontriadu,
saludat su die nou
a punta punta 'e mesudìe.
Una truma 'e colvos biaitos
allitat una palumba;
sa trapa, in su nidu terranzu,
dat a manigare a sos puzoneddos erriosos,
sas puzones murinas sun ciochende
vidas benennidas.
In unu campu 'e trigu, chena messadu,
sos tres pro tres, a cracaridas,
si sighin pari pari.
Tocan sas campanas a mesudìe,
unu 'olu 'e rundines
inghiriat sa 'idda
ponzende sa zente in disaogu.
Sa terra s'allegrat de custa cantone diciosa,
su sero, isturulos e alipeddes
corrutan su logu,
tocat s'avemaria, una regoldascia trista,
tichirrios de istrìa campina,
urulos de morte,
ammentan a totu su mementomo.



Sinfonia de ‘eranu  (in otava )

Su cantu ‘e galdellina e rusignolu
S’ ispalghet in amena melodia
De massaju s’ incantu e su cossolu
De mura meruloce atataiat
Chena pasu inie s’ ildarolu
Cando salud’ a Deu cascaiat
Sa piga, in d’ una mela chidonza
Si pasat dae manzanu chitonza.

A innijos in bolu su astore
sas nues ponet in mutria bona
corrincias ponen fatu in benidore
duas abbilas in bolu si donan
peldendesi in su ‘entu furore
s’ imbelghet inue menzus sonat
in puddalzu, su puddu iscontriadu
saludat su manzanu, apen’ alciadu.

Cando s’ avverat punt’ e mesudie
Una truma ‘e colvos biaitos
Sighende una palumba, bido inie
Sa trapa faghet nidos cuaditos
Nidos terralzos chi faghet asie
Puzones erriosos bene chitos
Puzones murinas chi sun ciochende
Vidas noales sun ben’ assuprende

Binnidu su laore, de messare
Sos tres pro tres inie a cracaridas
Si sighin pari – pari in su giogare
Campan’ e mesudie sonan sighidas
Sas rundines bido tando bolare
Chi sighin de sa ‘idda sas semidas
Sa zente in disaogu sun ponzende
Cantu issas sa vida sun ‘atende

Sa terra chi non nd’ istat in sa pedde
Cuntenta ‘e sa cantone diciosa
A sero isturulos e alipeddes
Corrutan su logu intr’ e sa losa
Paret s’ avemaria chi tocheddet
Sa regoldascia trista chi reposat
Tichirrios de istria campina
Mementomo de morte vicina



Lerrono (A. Carboni)

In s'umbra 'e su nurache de pedra e ludu
iscurret masedu su riu mannu,
su palumbrinu brigat chin su solianu.
Bajanas e mamas de familia, in sa mola,
aprontan manigu nou
in sedatos de seda.
Frailarzos in su fraile
atarzan ferru e fiamas
in furreras bentosas
e picas de abba buja,
su fumu pigat a nues bagamunderas.
Mastros de muru
in furros de calchina,
fraigan pinnetas disizadas.
Pastores e massajos
in padros 'innidos
contivizan amas e campos de laore.
Unu 'inzateri est remitende muscadellu antigu
tra cantos eternos de s'ae.
S'infinidu lughet s'aera
in rajos de sole e brocas de luna.



Bantina (A. Carboni)


Cuada in unu 'addiju,
costialvos de prata
movidos dae su 'entu.
Palumbrinu de abbas friscas,
Pedruzzedda t'at cazadu su sidis pro annos.
Poi de su tereghinu de 'Erelìa
Su Nodu Mannu e Santu 'Ainzu
ti 'izan dae temporios,
Giagu, Pedru e Andrìa
pregan pro dae s'alveschida
a s'intirinada,
e Pesuciu, imbenujadu,
ti cossolat sa carena.


Fizos (A. Carboni)

Isteddos assupridos dae una luna 'e prata,
siedas sos benennidos a domo,
in sa banca aparizada
missa a pare chin giaos de barca 'ezza,
ischintiddas furadas a unu 'entu biaitu,
in coas de sa mama 'e su sole,
pianghides lagrimas chi sucutan
in labìas de mele,
in una trascìa bertularia.
Ijones ispantosas
ninnan su sonnu biadu
in lacos de chelu majalzu,
nues pigurinas abbrazzan tapetos fioridos
in telarzos de linu candidu.
Una lizu chi suet dae intragnas cuadas
su sale 'e sa vida de isperas,
s'ateru, astore chi 'olat in frinas de tempesta,
in bidea 'e assazare late dae sinos bundantes.
Chena cumprender, pesamus siddados
de ojos disizosos de lughe noale,
apitu chi Nostru Segnore
bos balciet sa manu,
mai apan anneu,
carigna custos fizos
falados in ajoneddas de sole.


 Fizos (undighina)

Isteddos assupridos
Dae una luna ‘e prata
In domo sos  benennidos siedas
Totu  aparizados
In sa banca fata
de taul’ e barca ‘ezza  e giaos meda
ischintiddas  an gitu
dae  s’ entu biaitu
chin sa mam’ e su sole, in coas de seda
lagrimas pianghende
in labìas de mele sucutende

ijones ispantosas
ninnan sonnu biadu
in sos lacos de su chelu majalzu
sas nues pigurinas
tapeto an abbrazadu
fioridu ‘e linu candidu  in telalzu
unu lizu chi suet
da’ intragnas chi cuet
su sal’ e vida d’ isperas primalzu
s’ ateru,  in sa tempesta
bolat che s’ astore  in chilca ‘e festa.

Chena nos abbizare
Nde pesamus siddados
Lughe noal’ e ojos disizosos
Chi cheren  assazare
‘ue sun imbideados
Su late dae sinos bundanziosos
S’ abberin che fiore
A su Nostru Segnore
Chi manu lis alcet , sun  apitosos
Mai apan anneu
Carigna a fizos tuos .. Deus meu.


Muntonarzos (A. Carboni)

Lacos indeorados de alga,
coronas de ispinas
de padeddas isculadas de alluminiu,
coceras e corvulas de tinnìa
isfundadas, cadruddas
de pupuine antigu.
Cascias frundidas in palumbrinos,
tupas de aldu e pistija
in mesu 'e ledamine cosconosu,
cucinas a linna e prancias de ferru batudu
chi an iscaldidu coros bezzos
e allisciadu ragas e bentones,
siringas e pannos fiagosos
chi an dadu vida e pessamentos.
In mesu 'e custu bascaramine
naschet una rosa ruja.


Ballerianas (A. Carboni)

Cantat unu tenore s'armoniosa setiglia,
trinnigan muros, bovida e taulados,
"E a su carrasegare una setiglia
 a cantare, a s'andira andirò" 
Sas campanas de cheja tocan
 sa dassa ei su dillu. 
A colpos fruscos de sonete,
Bociareddu pesat su ballitu,
 curret su 'ighinadu e ballan impare 
in punta 'e pes, troglios de suore
 curren cara  'e sa zente mai istraca. 
Isteddos e astros, atrallarados,
 si moven chin sos balladores, 
sa luna, caritunda e maseda, ispantada,
 ballat chena ildinos 
chin sas nues pigurinas.
 S'abba 'e sa funtana pianghet
  lutias de fremmentarzu,
 de bona mutrìa festosa. 
Galdellina e rusignolu
 sighin su cantu piulende. 
Garreras a columu 'e zente
  ballan a boghe 'e note 
chin su passu topu, trincadu e brincadu. 
Comare Iscordiolada, 
alciat sa coa 'e sa 'unnedda
 movendesi a titas penduli penduli
 chin su mucarolu in manos. 
Compare Biculadu chin sa berrita
 barritolta ballat
 chin una taza 'e seighi in conca
 bufende trimpones de 'inu. 
Sas rundines s'imbelghen in s'aera  
incantadas dae sa melodia. 
In sos istazzos de Caddura
 lu scotis pesat armoniosa sinfonia, 
su durdurinu a zocos de iscarpas
 in s'impedradu mujat sos benujos, 
sighende sa 'oghe, 
"In Santa Maria issoro
 b'an bochidu unu molente" 
S'erenzia antiga inghiriat su nurache
 chin unu ballu tundu. 
 Fina in chelu Deus e santos
 sun in gosu,
 sos anghelos si pesan in boleu
 e s'allegria rintronat in padros e baddes.


Emarginati  (A. Carboni)

Invisibili persone, ai margini della strada, in notti gelate, dormono coperti di stracci e cartone, invalidi di lacrime e sudore. Visionari concreti, in cieli stellati,  bisogna essere, in prati immacolati. Piatti di pasta, conditi con pomodoro, carne e sangue, in mense disgraziate, solitarie,  mentre città indifferenti, teatri di teschi applaudono. Rocce sgorgano acqua limpida, corrotta da mani solcate di arsenico, sognano cieli aperti con stormi d'uccelli,  messaggeri di speranza. Tavoli imbanditi, barboni e mendicanti sazi, prostitute invecchiate prematuramente, sotto gonne sconce e collant strappati, nascondono corpi immaturi di violenze. Pioggia catartica bagna membra esili, stanche, in una sorta di battesimo taumaturgico. Sogni gioiosi assalgono quelle menti turbate, visioni improvvise in letti di stelle, trasformano il giorno in soli di comunione e cambiano la distopia in pulsante realtà.


Disamparados  (boltadura dae Emarginati  de Angelo Carboni)

Pessonas  chi no esistin,
in sa manchina ‘e s’ istradone,
in notes d’ astrau, drommini cobeltas de istrazos
e caltone,  isentos de lagrimas e suore.
Bisionarios  de sutzu, in chelos isteddados,
piatos de pasta, cundidos chin bagna,
peta e sambene,
in mesas dilgrasciadas,  a sa sola,
mentres zitades  istrafutentes,
teatros de  concas  ischeletricas, zocan sas manos.
Rocas chi  dan abba  cristallina,
currumpida dae manos sulciadas dae s’ arsenicu,
sonnian chelos abbeltos chin bolos de puzones,
carrulantes de ispera.
Bancas aparizadas, alvudos e malevadados atatos,
bagassas imbezadas  prima ‘e su tempus,
suta ‘e unnedas  isconzas e calzetas  truncadas,
cuan  carenas   pagu giompidas  e  fertas.
Abba  salvadora, pulit  sos melmos  triziles e istracos,
comente unu batijimu meraculosu.
Sonnios de gosu  lean cussas  mentes triuladas,
bijones  de mamentu  in letos de isteddos,
mudan sa die in  soles de  soziu
e cambian  sas malas bijones  in alenu 'e vida.  


Disamparados  (in undighina)


Pessonas mai bidas
A fac’ e s’ istradone
Isentos chi si paran dae s’astrau
D’ istrazos sun bestiadas
Cobeltas de caltone
Lagrimas ’e suore sun  d’ ispau
De bisos cuncretados
In chelos isteddados
S’apican  chin su sambene a su jau. 
Bancas aparizadas
Pasta chin bagn’ e peta  cufetadas


In mesas dilgrasciadas
Bi sezin a sa sola
Ischeletros  chi zocan sas manos
Istrafutentes biddas
In  treat’ e iscola
Betan  de  trigu  unu punz’ e ranos
A sa zente sedida
Dan abba lughida
Chi bessit dae sos roccalzos canos
De  manos  currumpida
Sulciadas  dae s’arsenicu ‘e sa vida


Sonnian abelta ‘e chelos
Chin bolos  puzoninos  
de ispera benidora carrulantes
malevadad’ atatos
bagass’ e pagu  sinos
prim’ e su tempus bezas mendicantes
unnedd’ istrazuladas
e calzetas segadas
carenas bedustas e dolorantes
bancas aparizadas
tra alvudos e custas malevadadas


un’ abba salvadora
melmos triziles pulit
unu batijimu  meraculosu
samunat intr’ e fora
su triulu  ch’ ingullit
a cussas mentes dat sonnios de gosu
bijones e faeddos
in letos de isteddos
chi ninnan su mamentu ‘e su reposu
e cussa die aspida
udan  e dan  un’ alenu ‘e vida


Limbas (A. Carboni)

In prinzipiu fit sa soliana paraula
e fit aculzu e in sinu 'e Deu,
'oldinzat calchi trista faula
in malos oriolos e anneu.
Faeddos triulados de totu su mundu
in chelos de grogos isteddos
pesade un'allegru ballu tundu
in bolos de isturulos nieddos.
Inghiriat fruscu su 'entu
in s'aparizada donosa banca
in terighinos de almutu,
si alcian a chentu a chentu
a lebias istremutidas de anca
e naran sulenende grasciosu mutu.


Crastos (A. Carboni)

Manos sueradas fraigan 
muros de bella pedra,
manos sueradas fraigan 
de bella pedra muros.
Palumbrinos iscuros de 'idda, 
mastros de muru, picapedreris,
iscuros de 'idda palumbrinos
mastros de muru e picapedreris. 
Su matolu afiet impedrados,
pezzos de niberu e coro 'e chercu
afiet impedradu su matolu,
pezzos de niberu e coro 'e chercu, 
muntenen friscos taulados.
Brazzos fortes murigan narvinu
de rujos matones e teulas,
murigan narvinu fortes brazzos
de rujos matones e teulas, 
manos atarzadas pesan zimineas e furros
chin de luna isteddos de prata, 
zimineas e furros pesan atarzadas manos
chin de luna isteddos de prata.
Crastos, a cucuru a pare 
faghen caminos de sole,
cucuru a pare crastos
faghen caminos de sole
anderas de fioridu brocadu 
caminos de sole faghen
anderas de fioridu brocadu. 
Una setiglia cumpone a su carrasegare,
no bos parfat ispantosa meraviglia,
meraviglia no bos parfat ispantosa,
a su carrasegare cumpone una setiglia.


Crastos  (undighina)

De bella pedra muros
Dae manos fraigados
Picapedreris e mastros de muru
Garrer’ e impedrados
A matolu afissos
umbrinas  biddas postas a s’ iscuru
Pezzos de cor’ e chercu
E de niber’ afertu
Muntenen  su tauladu seguru
Brazzos a murighinu
Cumponen  teula e maton’ e nalvinu
Sas manos atalzadas
Nde pesan ziminea
E furros chin de luna istedd’ e prata
De sole caminadas
Nde  faghene s’ idea
A cucuru de crastos, ata-ata
Anderas fioridas
Che brocadu tessidas
Dae s’ intrada ‘e bidda a sa piata
Cumposta sa  setiglia
Comente un’ ispantosa meraviglia


Corona (A. Carboni)

Boghes de piseddos a modde
in su friscu abbadorzu 
tra istrumpos de abba salamata.
Fist su sulenu de cantos bi arrampiaian,
in mesu a innijos de banzigallella
in sos ramos de frassu e alinu.
Cantos 'anzos de foete 'e cannau rezidos
cando recuiamus istrinzillerados e pienos de ludu
dae sa funtana e pala de divertera.
Aias sempre calchi bonu cossizu 'e dare,
pesados suta sos ojos misericordiosos
de Nostra Segnora 'e su Gàlminu
e atarzados e corriatos dae nodos e rocas,
pro nois, fist logu 'e mannu disaogu,
suta 'e ojos acudidos chi no subeschian
urulos de allegria e pregadorias antigas.
Sos muros derrutos de sa cheja 
an lassadu logu a ferros armados de modernidade.
Suta 'e unu mantu 'e carrarzu como ses,
leadu an su gosu a criaduras de oe
chi si sun dadas a playstation e computer.
Como iscurres ismentigada in lacos de cementu
ma ses bia in s'ammentu de chie t'at connotu.


Oriolu (A. Carboni)

Omines semus, a sa sola, che morocula
chi inghiriat imbaddinada, chena cabu ne coa,
de una soziedade de pessones de paza forzados isciaos,
in malesas eremadas dae roca e crastos,
no curret abba in venas d'inchiostro de istampantes.
Terighinos umbrosos de lagrimas,
ludarzos de uda e tinnìa assada
che pedra asciuta 'e foghile, 
e campos de grogas majas de tirìa,
conchifaddidos e larifresados. 
Beni ispideru cossoladore! 
Imbiannos zente pispinnida a trumas
in isteddos de mundos arcanos,
in manteddos de nie candidu; 
allughennos in conca fiamas rujas,
cana e ispilida
dae assuconzos de gioventura 
e iscatos de nervios.
Manda birridos de batijimu
a custos malefadados perigrinos,
a tales chi bufemus in ajoneddas de sulenu
chi nos cazen su bramadu sidis.


ORIOLU  (unighina)

Omines a sa sola
Semus che  sa  morocula
Chena cabu ne coa,  ‘ghirende imbaddinada
Sozios de ola-ola
Chei sa  paza  sulat
Isciaos forzados, zente  cundennada
Malesas eremadas
Rocc’ e pedras betadas
Inchiostro  chi sas  venas non dada
Terighinos  umbrosos,
chin  uda e tinnia ludarzosos.
Comente pedr’asciuta
E majas de tiria
Grogos conchifaddidos  larifresados
Beni nessi un’ iscuta
Como o calchi bia
Ispider’ e cossolu  e de  fados
Imbianos sa zente
Pispinnida chi tentet
In isteddos  arcanos disizados
In manteddos de nie
Chi allugan fiamas in conca  che die.
Cana e ispilida
Alluta ‘e gioventura
De assuconzu  e de nervios  iscatos
A zente dispeldida
Birrid’ e batijura
Mand’ a custos tuos malevadados
A tales chi bufemus
Ajonedd’ e sulenu
A modu chi  cazen sidis  bramados
Omine sempre solu
In mesu ‘e zente .. mantess’ oriolu


Disterrados (A. Carboni)

Mamas de prendas de 'isterru,
a toroju, lagrimas ranchidas de velenu pianghides,
fizos chi isboidan montes anzenos
in intragnas de sa terra, 
fazinieddos, iscalabradros
in putos suerados de iscurigore.
Omines in fabricas incatramadas,
isciaos de cadenas de montagiu,
chin su pessamentu imprimidu
de muzeres raidas mannas,
un'iscampiada 'e lughe dae 'idda
ismentigada e soliana. 
Ammentos nuados benin a conca
anneulados, biaitos, de vida imberta
in malesas ispinosas foristeras,
istremutit, comente in una 'ijone,
unu piantu 'e criadura in lacos de linu
e minieras de carvone e cadenas
balcian a chelu in carros de isteddos.


Pedidores (A. Carboni)

Pedidores malefadados, a cascos,
falan in garreras impedradas de giaos
in donzi tempus, fritu, caldanas e trascìas,
chin bertulas isfundadas de furesi a pala,
alvicanos, caras sulciadas e oji istudados,
a un'unchinu, in bachiddos chi no ren sa carena.
Los sighit sa piseddina, befendesinde,
zocheddan giannas bisonzosas,
un'ucone 'e pane, casu e calchi càriga
furados a bucas de mannu bisonzu,
drommin in eremadas manchinas
in cumpanzia de malasorte e isteddos.
Como si sun boltados in perdidos imbreagones
chi giran chena pasu de bar in bar, 
manos a tremore sighidu chi no
aguantan tazas de bombitadu fele 
in bucas de feghe isdentadas 
andan in terighinos bicu bicu, tamba tamba,
a rue e pesa in pienas iscontriadas, abbanbagados.
Mamas de familia, trucadas, in bestires
chi lis istan che giancheta a s'ainu,
ponen fatu imbramosidas de asos aultidos,
apitu a corpos imbreagos de cossolare,
manos chi zirigan bunneddas ofiadas de pena,
abberin sa 'uca e dan sulenos de ferru
chin alenu pudende de dentes cariados
si apartan pro una manada 'e 'inari
in letos de ispina e ru masciu.


Sémidas (A. Carboni)

Tratas nieddas elveghinas,
làddara bechina, ulmina.
Omines calabriosos, a cabanu 'estidu,
armados de bellu puntu, in mancamentu,
atraessan malesas e campiles
in cumpanzia de isteddos e biaitos pessamentos.
Giumpan lacanas foristeras, mureddos e giagas
acumpanzados dae nues pigorinas,
fritu che astrau 'e candelote su coro.
In mandra 'e roca e cresuras,
disisperados e chin s'assuconzu in carena, 
suerados e a sulcios 'utiende, 
agatan sa roba e fiados ulos, 
ispozados de marrazzos e picarolos
a belida posta e a tuncios iscontriados.
Las truvan a chirr'a bidda,
in chentinas de fundaju a tauladu,
in pasu bufan fiascos de 'inu,
elveghes e bacas in beraniles
saludan sa luna, imberta in sonnos profundos.


Bellesa (A. Carboni)

Fiore candidu de ispinosu calarighe,
frisca che cuadu ciclaminu in beranu,
fianchilarga e titimanna, coscibianca.
Bellesa no faghet zente, naraian pro cussas
feminas sos sabios antigos. 
Manu morta, manu morta, 
Deus ti l'acunortat, 
ma issa ispudessida, pistighinzosa
ma imbozida che calarina in amore 
che 'ogaiat manos disizadas
in letos de manna divertera.
Bijones ispilutriadas e manos in chintos,
bidiat in sos notes refritidos. 
Pucci inòghe, pucci cuddae, 
como titifalada e coscilanida,
pessat cando custu pastore
e cuss'ateru brutu massaju,
totu la cherian e nesciunu la leaiat.
Como s'iscaldit in su foghile,
sa perrigotìa in ancas,
apitu a carignos de omine,
ajanìa imberta in machines de gioventura,
disizat isploradora manu 'ia
e basos bezzos bellutados. 


Pasca (A. Carboni)

Intras de nou in Gerusalé, a caddu de unu poleddu
tra innijos de pramma e frunzas de olìa,
in isterridas buscosas sueras lagrimas
de fele e sambene apietadu.
No bastan ispadas pro ajuare su Salvadore,
chie de arma ferit, de balla perit.
Bastan trinta soddos de prata e unu 'asu traitore
pro reduire iscias de pecadu zente iscalabrada,
chin trinta sesinas, oe, 'endimus su sentidu in usura.
Setantasete colpos de foete e puntorzu,
presu a unu zipu rezis dae nois malefadados,
in palatos fraigados de dolore ingangrenidu.
A rughe a pala pigas impedrados de ispinas,
posca 'e tres rutas, unu coro 'onu ti nde pesat
e si garrigat sa carena de truncu e mannu pesu.
Apicadu, chena mancu nascher, a costazu 'e bardaneris
bufas aghedu e ti ifrizan su costazu,
chelu 'e nieddigore carrarzat soles ranchidos
e lamos e coetes derruen domos e palatos.
In una conca, eremada dae nodu cadruddu,
ti tentan addoloridas mama, Maria de Magdala
e Maria, intragnas de Giagu e Zusepe.
Unu sepulcru boidu, a columu 'e pispinzos anzenos,
ispizios de bombitos de compiuter sueran sulcios
de feminas apedrigadas dae pudidos bagasseris,
in chilca 'e manigos de ferru batudu de pedidores
chena isperas de amores sulenadores aurtidos,
iscampiadas de lughe allughen coros tristos.
Mantos de linu e seda fioridos
cuguzan de fioca candida teremas e campiles 
a tocu 'e allegras campanas e bolos de rundines
ispantosas chi inghirian sa malaida 'idda
dende a totu cossolu e donosa paghe.