lunedì 23 aprile 2012

colores antigos












Colores   antigos

S’ ispiru chi mi dan  custos colores
est  su mantessi ch’ idio a minore,
fatu   sos montes e cussos masones
cobeltos  a restuju  de laore.
Iscultende  sos contos de pessones
poberas si,  ma riccas de amore,
m’ ammajaio  a cussu faeddare
paraulas   chi parian  pintare.

Totu coglian  de su tempus nou
sas novas,  sos isetos de s’annada,
no lassaian nudda a bonu sou
onzi paraula fit bene nada.
A mesudie una padedd’ e brou
pariat   grascia ’e chelu falada,
a sero   tot’  in tundu a su foghile
chin d’ un’ iscampiad’ a s’antarile.

Sos bezzos in contos de gherra
de gioventura  brujada in s’ilferru,
feridas  chi mai pius  si  serran
ligadas  a  ispinosu   filuferru.
Sas feminas  chi pulian in terra
coloridas  e fortes che su ferru.
naraian :  “finimi custa  lana,
sempre solitos  sonos de campana”

Pustis  a prima de mi che colcare
andaio a fagher su bisonzu,
foras de domo  a isaerare
su sero chi si faghiat taldonzu.
S’ intendiat su cucu cantare
e cando su tempus no fit isconzu,
istellas contaio una a una
eppoi saludaio sa luna-









Nessun commento:

Posta un commento