Sa sorte.
Cantu nde faghes, tantu ti nde torrat
sa sorte no est mai cuntr’ a tie,
faghet  male  e peus si cumportat
s’ irrocas  in frastimos
cadadie.
Onzi  pelea   ti porrit e ti ‘oltat
arrajolidu  t’ idet  e  si
nde riet,
tando ti naro  proa a
bi  pessare
forzis  prestida fit
de  torrare.
Si calchi ‘olta ti paret 
d’ esser tropu
e cussu dannu  de no
lu meressire,
det esser pro  su
casu  sol’ intopu
chi unu cras podes agradessire.
Mancari  sighit  colp’ e fortuna
e ch’ ogat  su mal’
oju tot’ in d’ una.

 
 
Nessun commento:
Posta un commento